Blackbird is going to fly



Síndrome del nido vacío.


Dícese de ese gris abismo de ausencias que se abre ante algunas personas (padres) cuando seres queridos (los hijos) abandonan el hogar en busca de la independencia y de forjarse su propia vida, normalmente creando a su vez una nueva familia lejos de la presencia (a veces, demasiado absorbente y posesiva) de sus seres queridos (los padres).


Blackbird singing in the dead of night
Take these broken wings and learn to fly
All your life
You were only waiting for this moment to arise





Finalmente chegou. Aprenderás a voar, chegarás lonxe e serás libre.



Espero que o disfrutes e sexas moi feliz. 


Nunca esquezas que te queremos mil!!!



7 comentarios:

Rebuldeira dijo...

Eu xa sinto o nido baleiro!
En dous días voará por segunda vez!
Volve pronto anduriñaaaaa....! ;P

Quédome cua derradeira frase desta entrada!

Querémoste!
Nós te amamos!
Wir lieben dich!
We love you!
Et volem!
Me rakastamme sinua!
Maite dugu!
Grá duit!
हम तुम्हें प्यार करता हूँ

Deica logo anduriñaaaa!! jajaja

Leticia dijo...

Non fai moito tempo atrás, froito da casualidade, do destino ou unha simple "serendepity" colguei nunha das moitas redes sociais que proliferan, o video dos beatles ao que fai referencia á túa entrada.

É curioso as gañas que se teñen por querer marchar, cambiar, escapar... en definitiva abandonar o niño. Pero no fondo existe unha controversia, porque non hai un sitio millor para estares que na túa propia casa. Pero o importante e que alá onde vaias, no lugar no que te atopes, o convirtas nun fogar. Estamos de paso... que lento seria vivir quedo, mirando ao ceo.

Gardo no peto un café matutino, unha rúa mollada, unha cascuda entre popeiros, as miradas que conteñen un mar de inquedanzas, os sorrisos nervosos, os silencios que falan...

Grazas por todo! lévovos conmigo na maleta, no corazón e na mesiña de noite.



Coma sempre:

bicos mil!

Desbrothy dijo...

Llámase ley de vida....

mirada dijo...

:-) estache quedando un lugar moi fermoso...
da gusto estar por aquí...
Gústame esta canción, moito.
Grazas

Pepe del Montgó dijo...

Pués yo creo que lo más bonito en la vida de los padres es ver volar a sus hijos por su cuenta y responsabilidad. Señal de que los has educado bien.

interpreta-sones dijo...

siempre me acuerdo de la versión de bobby mcferrin. en el tubo la descubrí. brutal!

Astronautaentierra dijo...

Rebuldeira, mi má, vas triunfar nos exames de idiomas!!! faime un oco ao teu carón jajaja

Le, o que xa che dixen, mantennos ao día! E avisa canto antes cando che digan o destino. moitos folgos rula!

Desbro, si, es ley de vida, pero para los que quedamos es una putada -_-'

Mirada, fermosa ti! ;)

Pepe, me imagino que en general, los padres pensarán así aunque bueno, la pena no se la quita nadie

Raúl, no la conocía pero es impresionante! gracias